به گزارش علمدار بصیر: تمام تحلیل گران و حتی مردم کوچه بازارهای ایران سال هاست که می دانند در جنگ تحمیلی عراق به ایران، کشورمان تنها با یک کشور درگیر نبوده است و ده ها کشور عربی و غربی از صدام حسین پشتیبانی مالی، تسلیحاتی و اطلاعاتی می کرده اند؛ اما مقامات ایالات متحده آمریکا در این سال ها همواره ژست بی طرفی و صلح طلب به خود می گرفتند و دخالتشان به نفع عراق را منکر می شدند.

بعد از آن که هفته گذشته آرشیو امنیت ملی آمریکا پس از 60 سال اسنادی را منتشر کرد که نشان دهنده برنامه ریزی آمریکا برای کودتای 28 مرداد بود، این هفته هم پس از 25 سال اسناد دیگری منتشر شده است که نشان می دهند آمریکا در جنگ تحمیلی کمک های نظامی و اطلاعاتی تعیین کننده به عراق می کرده است.

آمریکا که اکنون به بهانه سلاح شیمیایی قصد حمله به سوریه را دارد در جنگ تحمیلی عراق با ایران، حتی زمانی که مطلع شد عراق می خواهد از سلاح شیمیایی مقابل ایران استفاده کند، سکوت را ترجیح داد تا بلکه به گفته سفیر وقت آمریکا در عراق: «قضاوت ما این بود که نباختن عراق در جنگ، از موضوع تسلیحات شیمیایی مهم تر است.»

برنامه صفحه2 بی بی سی فارسی برای "بررسی سیاست های دولت آمریکا در جنگ ایران و عراق" برنامه ای را اختصاص داد که کارشناسانش بی توجه به اسناد منتشر شده و دشمنی های پنهان و آشکار آمریکا بیشتر تلاش می کردند اقدامات دولتمردان این کشور را توجیه کنند و ایران را مقصر جنگ تحمیلی جلوه دهند.

در ابتدای برنامه گزارشی پخش شد که پس از سال ها سکوت و انکار ایالات متحده آمریکا، بخشی از توطئه ها و دخالت های دولت های آمریکا را تشریح می کرد.

گزارشگر بی بی سی:

*  در  زمستان 60، آمریکا عراق را از فهرست کشورهای حامی تروریست خارج کرد.

* وقتی ایران بعد از پس گرفتن خاکش، قصد داشت بصره را اشغال کند، حجت بر رئیس جمهور آمریکا تمام می شود. وی در سندی که اخیرا منتشر شده است، دولت را موظف به جلوگیری از سقوط صدام می کند.

* انتقال مستقیم اطلاعات عملیات ایران از آمریکا به عراق آزاد می شود.؛ محل استقرار یگان ها، انبارهای مهمات، مسیر حرکت و محل تجمع نیروها و موقعیت مقرهای فرماندهی به بغداد می رسید.

"دیوید کربست" محقق ارتش و مشاور وزارت دفاع آمریکا در این گزارش تصریح کرد: «یکی از نقاط عطف، در زمستان 64 بود؛ وقتی ایرانی ها خط دفاعی عراق را در هم شکسته بودند و برای اشغال بصره و قطع خط ارتباطی بصره به بغداد، آماده بودند. آمریکا از طریق تصاویر ماهواره و سایر منابع فهمید و فورا اطلاعات را در اختیار عراق گذاشت. عراقی ها در یک ضد حمله طی دو ماه بیست هزار ایرانی را کشتند.»

"دیوید نیوتون" سفیر وقت آمریکا، نیز در این مستند به سلاح شیمیایی عراق اشاره ای کرد و گفت: «من در ملاقات یکی از اعضای کنگره آمریکا -که بعدا وزیر دفاع شد- با طارق عزیز حضور داشتم. از وی خواستم موضوع حمله های شیمیایی را مطرح کند. طارق عزیز خیلی ناراحت شد و گفت "معلوم است که از سلاح شیمیایی علیه ایرانی های قرون وسطایی استفاده می کنیم، سلاح اتمی هم داشتیم استفاده می کردیم."»

سفیر سابق آمریکا در پاسخ به این سؤال که "آمریکا هیچ مشکلی با این قضیه نداشت؟" با صراحت کامل؛ البته پس از 25 سال، اعتراف کرد: «نمی گویم ما مشکل نداشتیم؛ ولی واقعیت این است که کشورهای دنیا تضاد منافع دارند و باید ببینید کدام منفعت مهم تر و حیاتی تر از بقیه است. قضاوت ما این بود که نباختن عراق در جنگ از موضوع تسلیحات شیمیایی مهم تر است.»[!]

وی با این جمله خود اذعان می کند که کشته شدن هزاران نفر از مردم ایران و عراق بر اثر استفاده از سلاح شیمیایی برای ایالات متحده آمریکا مهم نیست؛ بلکه مهم منفعت آمریکاست.

در این گزارش به موارد دیگری هم اشاره شده است؛ از جمله تصاویر دلخراشی از مسافران هواپیمای ایرباس ایرانی به نمایش گذاشته شد و گفته شد: «آتش جنگ دامن یک هواپیمای مسافربری ایرانی را می گیرد. تصمیم خطای[!] یک کاپیتان به سیاست عامدانه واشینگتن در آمادگی آمریکا برای جنگی تمام عیار در تهران تعبیر شد.»

ریچارد مورفی مدیرکل خاورمیانه وزارت خارجه دولت ریگان در این گفت و گو از ایرانیان خواست قضایایی مانند کودتای 28 مرداد، حمایت از شاه، حمایت از عراق در جنگ، کشتن صدها مسافر هواپیمای ایرباس و ... را فراموش کنند: «آن هایی که در طول جنگ مواضع سیاسی مشخص اتخاذ کرده بودند همه در حال رفتن هستند. داریم وارد یک دوره ای می شویم که باید بگوئیم هنوز ازت متنفرم؛ ولی یادم نمی آید برای چی! این چیزی است که می شود با آن کنار آمد این چیزی است که باید بنشینیم راه هایی پیدا کنیم تا با هم کنار بیائیم و بعضی سوء تفاهم ها را برطرف کنیم.»

پس از پخش این گزارش و اعتراف مقامات و تحلیل گران آمریکایی به حمایت این کشور از صدام حسین، نوبت به دو تحلیل گر بی بی سی فارسی رسید تا در سخنان عجیبی کار آمریکا را توجیه کنند و بدون توجه به آغاز جنگ از سوی عراق و حمایت های آمریکا از این کشور، جمهوری اسلامی را هم مقصر اعلام کنند.

"منصور فرهنگ" در برنامه صفحه2 بی بی سی فارسی این گونه دخالت کشورهای غربی را توجیه کرد: «جامعه جهانی این جنگ را به عنوان نزاع بین دو شخصیت می دید.[!] غالب کشورهای دنیا فرسایشی کردن این جنگ را هماهنگ با منافع اقتصادی و امنیتی خودشان دیدند؛ بنابراین گناه ایران و عراق بود که جنگی را آغاز کردند که جهان فرسایشی کردن آن را به نفع خود می دید. این به دلیل ماهیت رژیم ایران و عراق است.»

گویا هدف اصلی بی بی سی فارسی از تهیه چنین برنامه ای، تنها سرپوش گذاشتن بر دخالت آمریکا بوده؛ چون کارشناس دیگرش "حسین آرین" هم گفت: «با توجه به شعارهای سال های اول انقلاب و قدم های عملی که در مخالفت با آمریکا برداشته شده بودند؛ آمریکا خودش را در خطر می دید...هدف نهایی آمریکا این بود که ایران نباید جنگ را ببرد و عراق نباید جنگ را ببازد.»

جالب آن جاست که با وجود دشمنی های دیرینه آمریکا با ملت ایران که ردپای آن را میتوان از کودتای 28 مرداد تا امروز به راحتی یافت؛ منصور فرهنگ که زمانی در دوره بنی صدر نماینده ایران در سازمان ملل بوده است،از بی بی سی فارسی هم پیشی گرفت و عامل جنگ تحمیلی را امام خمینی(ره) معرفی کرد و در نهایت گفت:

«انتشار این اسناد بهانه ای به رژیم ایران می دهد که بگوید مسؤول فاجعه جنگ آمریکا بوده است. این یک ادعای صد در صد غلط است. ما می توانیم از مواضع آمریکا یک انتقاد صد در صد حقوقی، معنوی و اخلاقی بکنیم؛ ولی در چارچوب ومعادلات قدرت و روابط موجود در دنیا رفتار آمریکا قابل فهم است...

این ایران و آمریکا بودند که این مسؤول جنگ بودند و شخص [امام] خمینی بود که جنگ را ادامه داد [مجری برنامه: و صدام حسین احتمالا]»

درباره این برنامه چند سؤال قابل تأمل و توجه است:

1. چرا در این برنامه هیچ اشاره ای نشد که آغازگر جنگ صدام حسین بوده است نه شخص دیگری؟ و علت ادامه جنگ حمایت های کشورهای عربی و غربی از صدام حسین بود؛ همان ها که چند سال بعد که منافع خودشان در خطر افتاد، صدام را برنتافتند.

2. چرا ایالات متحده اخیرا اسنادی را منتشر می کند و دخالت خود را در ایران برملا می کند؛ ولی از ملت ایران عذر خواهی نمی کند؟ چرا این اسناد پس از سال ها فاش می شوند و توپ به زمین دولت های سابق ایالات متحده آمریکا انداخته می شود؟

آیا دولت کنونی آمریکا در حال دخالت ها و توطئه های مشابه در ایران نیست که اسناد آن چند دهه بعد فاش خواهد شد؟

3. آیا به اعتقاد کارشناسان این برنامه وقتی کشوری به ایران حمله کرد جمهوری اسلامی ایران و ملت باید می ایستاند و اشغال و غارت کشورشان را تنها نظاره می کردند؟ همان کاری که رضا پهلوی کرده بود و کشور را تسلیم انگلیس و شوروی کرد و محمد رضا به گونه ای دیگر آن را تکرار کرد.

4. چرا بی بی سی فارسی که همواره ادعای بی طرفی را مطرح می کند، همه کارشناسانش یک جانبه سخن می گویند؟ دعوت از دو کارشناس که هر دو یک چیز می گویند چه فایده ای دارد؟ نمونه اش همین برنامه ای است که هر دو کارشناس، تلاش می کردند در کنار عراق، ایران را هم مقصر جنگ معرفی کنند و دخالت های غرب و به خصوص آمریکا را عادی و از سرناچاری جلوه دهند!

منبع:جام